Koncepcja zdrowia

Sześć filarów stanowi o jej sile:

Właściwie się odżywiać:

Stosując dietę opartą na orkiszu - prastarym zbożu, którego lecznicze gatunki udało się w niezmienionej formie zachować do dzisiejszych czasów. „Orkisz – to najlepsze ze zbóż. Ogrzewa, odżywia, wzmacnia i jest łagodniejsze od innych… Kto spożywa orkisz ten zyska dobre ciało i dobrą krew. Orkisz zapewnia radosne usposobienie i radość w sercu” (św. Hildegarda). 

Orkisz odkwasza organizm i korzystnie wpływa na pracę serca i przewodu pokarmowego.

Orkisz jest lekkostrawny i w 100% przyswajalny. Zawiera wysokowartościowe białko i jest bogaty w niezbędne nienasycone kwasy tłuszczowe. Posiada większość soli mineralnych i witamin. „Lecznicze” gatunki orkiszu m.in.: Schwabenkorn, Ostro, Frankenkorn, Oberkulmer rotkorn zawierają naturalny antybiotyk - Rodanid. Dietę św. Hildegardy nazywa się orkiszowo-owocowo-warzywną, w której spożywa się również wartościowe rodzaje mięs. Idealnie pasuje do niej sentencja Hipokratesa: „Niech pożywienie będzie twoim lekarstwem, a lekarstwo pożywieniem”. 

Stosować lecznicze środki pochodzenia naturalnego:

Zioła, przyprawy, napoje i produkty spożywcze szczegółowo, co do wskazań leczniczych opisane przez św. Hildegardę.

Oczyszczać organizm:

Stosując posty, zabiegi, okłady, masaże, bańki, kąpiele i sauny. Św. Hildegarda pisze o „…oczyszczaniu ciała, ze szkodliwych soków, śluzów i niestrawionych resztek pokarmowych”. Jej zabiegi oczyszczają krew i tkanki oraz przywracają równowagę soków ustrojowych.

Zastosować „właściwą miarę” regulującą codzienną aktywność:

Gwarantując odpowiednią ilość snu, pracy, wysiłku fizycznego i relaksu. Wprowadzenie harmonii w tym obszarze jest ważnym zachowaniem prozdrowotnym. Umiar jest „złotą cnotą” u św. Hildegardy.

Korzystać z dobrodziejstw żywiołów:

Które „budują” człowieka i mają wpływ na jego zdrowie: słońca, kąpieli wodnych, ruchu na świeżym powietrzu w otoczeniu przyrody.

Wzmacniać duszę (psychikę) przez wzrastanie w cnotach

Koncepcja cnót i wad zaproponowana przez świętą jest nazywana „psychoterapią i psychosomatyką św. Hildegardy”. Nigdy nie należy zapominać, że właściwa relacja do Boga jest fundamentem wszystkich cnót i filarów, a jedność duszy i ciała warunkiem zrozumienia kondycji człowieka.

"Bóg, który jest nad wszystko i we wszystkim wywyższony, niech mnie w swojej chwale nie odrzuca, lecz w swym błogosławieństwie niech mnie zachowa, utwierdza i wzmacnia" (św. Hildegarda).